محبتت را
می گذارند پای احتیاجت …
صداقتت
را می گذارند پای سادگیت...
سکوتت را
می گذارند پای نفهمیت …
نگرانیت
را می گذارند پای تنهاییت …
و
وفاداریت را پای بی کسیت …
عشقت را پای جهالتت....
پایبندیت به اخلاقیات را پای املیت...
لبخندت به جنس مخالف را پای هیزیت...
فداکاریت برای دیگران را پای بی عقلیت
و آن قدر
تکرار می کنند که خودت باورت می شود که جاهلی و هیزی و تنهایی و بی کس و محتاج...
اصلا هم جالب نبود رسمشون
دوست عزیزم شما توجهی نکن به حرف دیگرون
برای دل خودت زندگی کن که فقط خودت و خدای خودت ازش خبر داری
آمنه جان ممنون که نظر دادی.
همینطوره، من کار خودمو می کنم. ولی تو هم حواست باشه، توی هر جامعه ای که داری زندگی می کنی نمی تونی به توجه به نظرات اونها باشی.
بعضی موقع ها اگه برخلاف عمل کنی بیجاره میشی
این جمله رو واقعاً قبول دارم...
صداقتت را می گذارند پای سادگیت...
جالب بود، ممنون.
به نام خداوند بی همتا...
انسان به میزان برخورداری هایی که در زندگی دارد،انسان نیست،
بلکه درست به اندازه ی نیازهایی که در خویش احساس می کند انسان است.
هر کس به میزانی انسان تر است که نیاز های کامل تر، متعالی تر و متکامل تر دارد.
آنان که غنی ترند، محتاج ترند.
دکتر علی شریعتی
ممنون حسن جان که به ویلاگم سرزدی
